تحمل

تکه فلزی مرا سر جایم خشک کرده است وسعت نگاهم را قابی به‌اندازه دستانم تسخیر کرده است صداهای مبهم مردم ناشناس در گوشم هوهو می‌کند روشنایی دنیای کوچکم را با انگشتانم تنظیم می‌کنم با حرکتی کوچک دوستانم را دور می‌اندازم و با حرکتی دیگر به آن‌ها می‌افزایم تکه‌های این دنیای محدود دارد کم‌کم در ناخن‌هایم فرو می‌رود... , ...ادامه مطلب