صفحه زندگی

دستی روی صفحه زندگی‌ام نقاشی می‌کشد

خطی می‌کشد پرپیچ‌وخم

بی‌وقفه می‌کشد و می‌کشد

من نیز به‌مانند مورچه‌ای خسته با باری سنگین بر دوشم

می‌پیمایم این مسیر بی‌انتها را

هاله‌ای می‌بینم در دوردست‌ها

...مبهم و تار...

و با خود می‌اندیشم چیست در انتهای این مسیر دل‌زدگی؟

خانه دوست؟

یا خط‌خوردگی‌هایی که دست نقاش از سر آشفتگی بر دشت سفید سرنوشت من کشیده است...